Bir sonbahar günü yaziyorum bu siirimi
Elimdeki kalemi bilki senin icin oynatiyorum
Kalemim karaliyor kegati yazarken hep ve ucu kiriliyor
Anlasilan kalem bile yazmak istemiyor kalbimim gizli kösesini
Aciyorum tek tek zincilere vurdugum kapilari kalemle
Seni Kalbimim gizli kösesine ebediyen hapis etmistim
Bir daha oradan cikmaman suretiyle
Artik inanmistim kalbimde seni öldürüp göndüme
Meger ki sen ölmemissin yasiyorsun
Hayatimin cogu beton yollarda yürümekle gecti
Bikmistin kaldirim mühendisligi olmaktan artik ve terk ettim Sehri
Kendimi toz yollara attim yürüdükce toz yuttum
Bir gün susadim toz yoldaki cesmeye gittim
Basimi egdim cesmeye icmek icin ama bir türlü icemiyordum
Cünkü duvarinda senin ismin yaziyordu'Gülten'
Gül yanakli gül yüzlü sevgilimin isimiydi bu
Bir kivilcim olustu yüregimde tutustu alev almaya basladi
Hayir hatirlamak istemiyordum seni sen kalbimde ölmüstün
Gözlerim cesmenin duvarinda cakili kaldi
Artik vurdugum o zincirler kopuyor kapilardan, birseyler yapmaliydim kopmasinlar
Kendime tokatlar attim Seni hatirlamamak icin ama bir türlü durmuyordu
Yüregim dahada ateslendi artik kontrolden cikti suda onu söndürmezdi
Careyi kacmakla buldum toz yollarida terk ettim vurdum kendimi tasli yollara
Kosuyorum yüksek tepelere dogru gözlerimde yaslarla geldim keltepe köyüne
Sigara aldim bakkaldan ve köyü terk ettim yürüyorum yine toz yolda elimde sigarayla
iciyorum derinden derine sigara dayanmiyor icimise tek tek azaliyor
Kendimi artik teslim ettim Askina, Hayallerin benimle yanimda sende yürüyorsun
Meger insan sevdigini kalbine ebediyen gömemiyormus, Sevginin gücü beni yendi